هجرتِ زهرا(س)

شهادت – 1396- ایام فاطمیه

دلم امشب برایِ هجرتِ دلدار می سوزد

چنان شمعی زِ هجرِ رفتنِ غمخوار می سوزد

یتیمانِ علی، الماسِ دیده در گلو کرده

دلم بهرِ سری بر شانۀ دیوار می سوزد

چگونه می توان طاقت، برایِ هجرتِ زهرا

علی در رعدِ تنهایی، زِ رنجِ یار می سوزد

بسوزد شاخۀ بی بر، نه این شاخه گُلِ طوبی

ببین سَروِ علی، در کینۀ آن خوار می سوزد

فدایِ کوثری گردم، که از فرطِ فداکاری

شبانه خسته از مردانِ بدکردار می سوزد

عجب صبری خدا دارد، که دنیا همچنان باقی

از این آتشفشانِ غم، سَرِ کُهسار می سوزد

خدایا مرگِ با عزّت، شرف دارد بر این ذلّت

که تنها کوثرِ دوران، چنین بیمار می سوزد

چها شد غیرتِ مردان، چگونه سربَراَفرازَند

که ناموسِ جهانِ جان، به سانِ نار می سوزد

ضریحِ تو ، در قلبِ عشّاقِ تو

شهادت – 1396- ایام فاطمیه

پرستو، بیا در دلم لانه کن

نرو تا ابد، در دلم خانه کن

بمان، بی تو دشمن مرا می کُشد

بیا گیسویِ زینبت، شانه کن

به آبادیِ، آرزو می رسی

بهشتی رُخَم، فکرِ کاشانه کن

بدونِ پدر، زندگی سختِ توست

مرو آشنا، فکرِ بیگانه کن

همیشه نگاهم، به یادِ تو است

همه خاطراتِ خود، افسانه کن

به قبرِ غریب و، تنِ زخمی ات

دلِ عاشقان را، تو دیوانه کن

ضریحِ تو، در قلبِ عشّاقِ تو

همه عاشقان را، تو فرزانه کن

به باغِ دلم، هر چه جز یادِ توست

بیا آرزو، جمله ویرانه کن

زِ دنیایِ بی تو، سرم خالی است

بیا با دلم، ناله پیمانه کن

خجل هستم از این که، دور از توأم

زِ تسبیحِ یاران، مرا دانه کن