به یادِ خدا

«شعور شعر»

لطف ها اندر کلامم ریختی

شعر را با جان من آمیختی

با شعور شعر کردی شاعرم

بر لبانم شکرِ خود آویختی

«باب توسّل»

لب دریا و آغازِ تغزّل

به دستان تو کردم من توکّل

مکن هرگز جدا از دامنِ خود

سرِ ما را، تو ای بابِ توسّل

«فیضِ بیکران »

دمی ما را به درگاهت اَمان ده

به ما هم راهِ عشقت را نشان ده

بنوشان از میِ وصلت به کامم

مرا توفیقِ فیضِ بیکران ده

«زبانِ عشق»

تو گفتی راهِ عشقت بازِ باز است

زبانِ عشقِ ما راز و نیاز است

نیازِ من شده از حد فزونتر

خدایا کِی زمانِ آن نماز است